Ναρκοπόλεμος: Η άγνωστη πτυχή του Ναυτικού Αγώνα.

Αποτελούν τον φόβο και τον τρόμο του κάθε ναυτικού ακόμα και στον καιρό της ειρήνης. Είναι μια άγνωστη και επικίνδυνη απειλή. Ο λόγος για τις θαλάσσιες νάρκες το όπλο της Διοίκησης Ναρκοπολέμου. Παρά τις τεχνολογικές εξελίξεις στον ναυτικό αγώνα οι νάρκες δεν έχουν απολέσει την αξία τους και πόσο μάλλον σε γεωγραφικά περιβάλλοντα όπως αυτό του Αιγαίου μιας κλειστής θάλασσας δηλαδή με πολλά περάσματα.

Το Πολεμικό Ναυτικό είναι και σε αυτόν τον τομέα πρωτοπόρος αφού από το 1881 προμηθεύτηκε τα πρώτα πλοία Ναρκοπολέμου. Τα πρώτα πλοία Ναρκοπολέμου που αποκτήθηκαν από το Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό ήταν τρεις Ναρκοθέτιδες (Ν/Θ) με τις ονομασίες "ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ"- "ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ"- "ΝΑΥΠΛΙΑ", οι οποίες αγοράσθηκαν το 1881 από την Αγγλία. Ήταν σιδερένια σκάφη εκτοπίσματος 300 τόνων με δυνατότητα μεταφοράς 20 ναρκών. Τρία χρόνια αργότερα αποκτήθηκαν από την Αγγλία τα "ΑΗΔΩΝ" - "ΚΙΣΣΑ" - "ΚΙΧΛΗ", τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως βοηθητικά - Ναρκοθέτιδες.

Ο ΝΑΡΚΟΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΝ 21ο  ΑΙΩΝΑ.  

Την σημερινή εποχή η χρήση της θαλάσσιας νάρκης κάθε άλλο παρά παρωχημένη είναι. Είναι μια θανάσιμη απειλή για κάθε πλοίο ή υποβρύχιο. Ο Ναρκοπόλεμος, μπορεί να μην έχει θεαματικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις δυνάμεων, όμως αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του κατά θάλασσα πολέμου, ακόμα και στις μέρες μας.
Η σχεδίαση επιχειρήσεων, εφόσον περιλαμβάνει κινήσεις Πολεμικών Πλοίων, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της και τις πιθανές επιπτώσεις από την πόντιση ναρκών. Από την στιγμή που έχουν τοποθετηθεί νάρκες σε μια περιοχή χωρίς καμία προειδοποίηση, μπορούν ανά πάσα στιγμή να προξενήσουν ανυπολόγιστες ζημιές. Επίσης είναι αξιοσημείωτο ότι είναι αρκετά δύσκολο να προστατευθούμε ή να απαλλαγούμε από αυτές. Ως εκ τούτων, η πόντιση ναρκών μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα πιθανή ακόμα και στο σύγχρονο ναυτικό πόλεμο. Οι νάρκες οι οποίες χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα είναι οι εξής:

• Νάρκες Βυθού. Μία τέτοιου είδους νάρκη βρίσκεται ή είναι θαμμένη στο φλοιό του βυθού, και συγκρατείται στην θέση της εξαιτίας του βάρους της. Ο πυροδοτικός μηχανισμός είναι συνήθως επιδράσεως και για αυτό τον λόγο δεν ποντίζεται σε βαθιά ύδατα, εκτός και αν ποντίζεται για να πλήξει υποβρύχιο. Δεν είναι αποτελεσματική εναντίον πλοίων επιφανείας σε βάθη μεγαλύτερα των 70μ. Είναι δύσκολο να εντοπισθεί όταν είναι τοποθετημένη σε μαλακό πυθμένα (λάσπη) ή σε πυθμένα με πυκνή βλάστηση. Έχει συνήθως μεγαλύτερη εκρηκτική γόμωση από τις αγκυροβολημένες νάρκες, και επηρεάζεται από τα ρεύματα της περιοχής.
• Αγκυροβολημένες Νάρκες. Αποτελούνται από έναν επιπλέοντα πλωτήρα, ο οποίος περιέχει την εκρηκτική ύλη, ποντίζεται σε ένα προκαθορισμένο βάθος και συγκρατείται με αλυσίδα ή συρματόσχοινο σε ένα αγκύριο. Αυτός ο τύπος της νάρκης μπορεί να έχει πυροδοτικό μηχανισμό επαφής ή επιδράσεως. Το μέγιστο βάθος αγκυροβολίας της γομοδόκης καθορίζεται από το βάρος του συρματόσχοινου / της αλυσίδας, και από τα θαλάσσια ρεύματα που επικρατούν στην περιοχή.
• 
  

Σπουδαία παραδείγματα επιθετικού ναρκοπεδίου υπήρξαν εκείνα τα πολύ εκτεταμένα που εγκατέστησαν οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί στα τελευταία χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη, μεταξύ των Σκωτικών και Νορβηγικών ακτών, θαλάσσια περιοχή, από την οποία διέρχονταν εξ ανάγκης τα προς τον Ατλαντικό εκπλέοντα ή επαναπλέοντα στις βάσεις τους γερμανικά καταδρομικά και υποβρύχια. Αντίθετα χαρακτηριστικό παράδειγμα αμυντικών ναρκοπεδίων ήταν εκείνα που εγκατέστησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία στα Στενά των Δαρδανελίων τα οποία και αναδείχθηκαν περισσότερο επικίνδυνα ακόμη και από τα επάκτια πυροβολεία, για όποιο από τα αγγλογαλλικά τότε πλοία θα επιχειρούσε τη διέλευσή τους, τον Μάρτιο του 1915. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο χαρακτηριστικό παράδειγμα επιθετικού ναρκοπεδίου ήταν επίσης εκείνα που εγκατέστησε το Αγγλικό Βασιλικό Ναυτικό στις ακτές της Νορβηγίας εξαναγκάζοντας κάθε γερμανικό τύπο πλοίου να διαπλέει πλέον την ανοικτή θάλασσα υποκείμενα έτσι εμπορικά και πολεμικά πλοία σε νηοψίες αλλά και τη νόμιμη προσβολή τους σε διεθνή ύδατα. Η εγκατάσταση γενικά θαλάσσιου ναρκοπεδίου ονομάζεται ναρκοθέτηση.

Tο ναρκοθηρευτικό ΚΑΛΛΙΣΤΩ (M63) τύπου Hunt 

 Στη θάλασσα τη ναρκοθέτηση επιχειρούν ειδικά πλοία καλούμενα ναρκοθέτιδες που φέρουν ειδικό σιδηροτροχιακό υλικό (γραμμές) επί του οποίου εγκαθίστανται, και στοιβάζονται οι θαλάσσιες νάρκες, και οι οποίες τελικά ποντίζονται από την πρύμνη όπου καταλήγουν οι σιδηροτροχιές αυτές. Θαλάσσια ναρκοπέδια εγκαθίστανται κυρίως σε διαύλους, στενά , προ των μεγάλων λιμένων καθώς και κατά μήκος ακτών προσφερομένων σε αποβατικές επιχειρήσεις. Το θαλάσσιο ναρκοπέδιο ανάλογα του προορισμού του και της θέσης που έχει εγκατασταθεί μπορεί να αποτελείται είτε από μία γραμμή ποντισμένων ναρκών, είτε από περισσότερες παράλληλες γραμμές. Στη πρώτη περίπτωση η πόντιση θεωρείται περισσότερο πυκνή ώστε να μη μπορεί ένα πλοίο να διασπάσει αυτό από τα μεταξύ των ναρκών διάκενα χωρίς να υποστεί ζημία. Στη περίπτωση των περισσοτέρων της μιας παραλλήλων γραμμών η πόντιση θεωρείται αραιή με μεγαλύτερα διάκενα αφού αυτά καλύπτονται με νάρκες των επομένων γραμμών, σε κάθετη διάταξη από εκείνη της γραμμής πόντισης. Στη πράξη πολλές φορές συμβαίνει η σε παράλληλες γραμμές ανάπτυξη ναρκοπεδίου, οι ποντισμένες νάρκες να μη διατηρούνται σε παράλληλες γραμμές λόγω της διαφορετικότητας των ισοβαθών καμπυλών και των εξάρσεων του βυθού, και όχι λόγω θαλασσίων ρευμάτων ή κυματισμού όπως εσφαλμένα πολλοί θεωρούν. 

Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΑΡΚΗΣ ΣΤΟΝ ΝΑΥΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ.

Με τον όρο θαλάσσια νάρκη, εννοούμε μια εκρηκτική συσκευή η οποία βρίσκεται εντός του θαλάσσιου ύδατος και σκοπό έχει την καταστροφή ή την βύθιση, απαγόρευση / αποτροπή των πλοίων να εισέλθουν σε μία περιοχή. Είναι μία «εκρηκτική παγίδα» που αποτελείται:

            α.         Από το λογικό κύκλωμα, το οποίο εξασφαλίζει την έκρηξη της στο σωστό χρόνο και στη σωστή θέση ως προς στόχο.

            β.         Τον πυροδοτικό μηχανισμό που προκαλεί την έκρηξη από την διατάραξη της φυσικής κατάστασης του εγγύς αυτού περιβάλλοντος, λόγω διελεύσεως του στόχου.

            γ.         Την Εκρηκτική γόμωση.

Οι νάρκες θαλάσσης είναι ένα όπλο μικρό σε διάσταση, φθηνό σχετικά σε σύγκριση με άλλα, καθώς επίσης και αρκετά εύκολο στην απόκρυψη αποθήκευση και συντήρηση του. Η μεταφορά της νάρκης, προκειμένου να ποντισθεί στη θάλασσα, είναι πολύ εύκολη από κάθε είδους πλατφόρμα στρατιωτική ή μη, ενώ η προσπάθεια εξουδετέρωσης της απαιτεί κόπο και χρόνο. Τα ψυχολογικά αποτελέσματα που προκαλεί είναι αρκετά έντονα στον αντίπαλο.

Το ότι το όπλο μπορεί να μην φέρεται επί μάχιμων μονάδων, όπως οι πύραυλοι σε μια Φρεγάτα, το κάνει να είναι εντυπωσιακό. Ο αιφνιδιασμός της οφείλεται, αφενός στην άγνοια της θέσης της και αφετέρου στο ότι οι νάρκες δεν μοιάζουν απαραίτητα μεταξύ τους και δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο.

            Τα πλεονεκτήματα της νάρκης συνοψίζονται ως ακολούθως:

            α.         Δεν απαιτείται παρακολούθηση και συμπλοκή μετά του εχθρού.

            β.         Κερδίζουν μάχες παθητικά, επηρεάζουν τον αντίπαλο ψυχολογικά.

            γ.         Μπορούν να αναγκάσουν τον αντίπαλο να αποσυρθεί χωρίς να επιτεθεί.

            δ.         Μπορεί να κρατήσει αντίπαλα πλοία εγκλωβισμένα σε μια περιοχή, έτσι ώστε αυτά να βληθούν από άλλα όπλα.

            ε.         Αναγκάζει τον εχθρό να επιλέξει δρομολόγια μη επιθυμητά.

            στ.       Είναι συνεχής πόλεμος στο ηθικό του αντιπάλου.

            ζ.         Μπορεί να πλήξει στόχους, οι οποίοι ούτε να την δουν μπορούν αλλά ούτε να την ακούσουν.

            η.         Πολύ καλή αναλογία κόστους / αποτελέσματος.

            θ.         Επιβάρυνση της άμυνας του εχθρού – διότι γίνεται άμεση επιβολή χρήσης αντιναρκικών μέτρων που αυτόματα ισοδυναμούν με χρόνο – κόπο – τίμημα.

            Τέλος έχει λεχθεί ότι η εξέλιξη των ναρκών, ταυτίζεται με τα όρια της φαντασίας του ανθρώπινου νου και μόνο οι τεχνικοί περιορισμοί κατασκευής περιορίζουν την επιχειρησιακή κατασκευή νέου τύπου ναρκών.

Πηγή:    http://www.defen